GREEN HERON

GREEN HERON นกกระสาสีเขียวเป็นนกกระสาลึกลับขนาดเล็กที่อาศัยอยู่ตามริมฝั่งแม่น้ำที่มีร่มเงาหรือลำธารที่เงียบสงบในพื้นที่ที่มีพืชพันธุ์หนาแน่น มันมักจะค่อนข้างเป็นความลับ ขณะบินขึ้นไปบนลำห้วย เมื่ออยู่ในที่โล่ง มันมักจะสะบัดหางสั้นอย่างประหม่าขณะยกและลดหงอน สีเขียว ที่ด้านหลังเป็นสีรุ้งและมักปรากฏเป็นสีน้ำเงินหม่นหรือมืดสนิท

GREEN HERON นกกระสาสีเขียวเป็นนกกระสาลึกลับขนาดเล็กที่อาศัยอยู่ตามริมฝั่งแม่น้ำที่มีร่มเงาหรือลำธารที่เงียบสงบในพื้นที่ที่มีพืชพันธุ์หนาแน่น

LION-TAILED MACAQUE

GREEN HERON ลักษณะและที่อยู่อาศัย

นกกระสาสีเขียวมาจากทวีปอเมริกาและเกิดขึ้นในอเมริกาเหนือ และแคริบเบียน พวกเขาผสมพันธุ์ในรัฐแปซิฟิกของสหรัฐอเมริกาและทางตะวันออกเฉียงใต้สุดของแคนาดา ปานามาตอนกลาง หมู่เกาะอินเดียตะวันตก และหมู่เกาะนอกชายฝั่งทางเหนือของเวเนซุเอลา เนื่องจากเป็นสายพันธุ์ที่มีการอพยพบางส่วน

ประชากรส่วนใหญ่ทางตอนเหนืออพยพก่อนฤดูหนาวไปยังตอนใต้ของสหรัฐอเมริกา และเวเนซุเอลาตอนเหนือ เป็นนกในพื้นที่ชุ่มน้ำที่ปรับตัวได้มากและจะครอบครองแหล่งน้ำตื้นเกือบทุกแห่งภายในขอบเขตทางภูมิศาสตร์ มักพบในดงแอ่งน้ำ เนื่องจากชอบหาอาหารท่ามกลางพืชพรรณหนาแน่น แต่เมื่ออาหารมี มันอาจจะหากินในที่โล่ง

แม้ว่าพวกเขาจะค่อนข้างธรรมดา แต่นกกระสาสีเขียวก็ขี้อายและมักไม่ค่อยพบเห็น ส่วนใหญ่จะพบเห็นในยามพลบค่ำและรุ่งเช้า และหากมีสิ่งใดที่นกเหล่านี้ออกหากินเวลากลางคืนมากกว่าตอนกลางวัน พวกมันจะชอบหลบหนีไปยังที่กำบังในเวลากลางวัน พวกเขาให้อาหารอย่างแข็งขันในระหว่างวันอย่างไรก็ตามหากหิวหรือเตรียมอาหารให้เด็ก

บุคคลที่อาศัยอยู่ชายฝั่งจะปรับตัวเข้ากับจังหวะของกระแสน้ำ นกกระสาสีเขียวไม่สามารถทนต่อนกชนิดอื่นได้ รวมทั้งนกที่มีลักษณะเฉพาะเมื่อให้อาหารและไม่เห็นเป็นอาหารเป็นกลุ่ม โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะยืนนิ่งอยู่บนชายฝั่งหรือในน้ำตื้นหรือเกาะตามกิ่งไม้และรอเหยื่อ บางครั้งพวกมันก็ทิ้งอาหาร แมลง หรือสิ่งของเล็กๆ อื่นๆ ลงบนผิวน้ำเพื่อดึงดูดปลา ทำให้พวกมันเป็นหนึ่งในไม่กี่สายพันธุ์ที่ใช้เครื่องมือ วิธีการให้อาหารนี้ทำให้บางคนเรียกนกกระสาสีเขียวและที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดว่าเป็นหนึ่งในนกที่ฉลาดที่สุดในโลก

บทความโดย : แทงบอลออนไลน์

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *