CHINESE FERRET-BADGER

CHINESE FERRET-BADGER เฟอเรทแบดเจอร์จีนเป็นมัสตาร์ดที่กระจายอยู่ทั่วไปใน เครื่องหมายใบหน้าที่เหมือนหน้ากากที่โดดเด่นทำให้แตกต่างจากมัสตาร์ดแบบตะวันออกส่วนใหญ่ เฟอเรทแบดเจอร์จะปรับตัวเข้ากับบริเวณที่อยู่อาศัยของมนุษย์ได้ดี โดยใช้ประโยชน์จากพื้นที่ที่มนุษย์สร้างขึ้นซึ่งเหมาะสำหรับเป็นที่พักพิง เช่น กองฟืนและกองหิน และการใช้พื้นที่เพาะปลูกและสวนผักเป็นแหล่งอาหาร

CHINESE FERRET-BADGER เฟอเรทแบดเจอร์จีนเป็นมัสตาร์ดที่กระจายอยู่ทั่วไปใน เครื่องหมายใบหน้าที่เหมือนหน้ากากที่โดดเด่นทำให้แตกต่าง

BANTENG

CHINESE FERRET-BADGER ลักษณะและที่อยู่อาศัย

เฟอเรทแบดเจอร์ของจีนพบได้ตั้งแต่อินเดียตะวันออกเฉียงเหนือไปจนถึงตอนใต้ของจีน รวมถึงเกาะไหหลำ และทางใต้จรดฮ่องกงและอินโดจีนตอนเหนือ พวกเขาอาศัยอยู่ในทุ่งหญ้า ป่าเปิด และป่าฝนเขตร้อน พวกเขายังอาศัยอยู่ในพื้นที่เกษตรกรรมชั่วคราว เช่น นาข้าว ถั่วเหลือง ฝ้าย หรือทุ่งหญ้า

เฟอเรทแบดเจอร์จีนออกงานตอนพลบค่ำและตอนกลางคืน ส่วนที่เหลือในระหว่างวันจะเป็นโพรงของสัตว์ฟันแทะขนาดเล็ก หรือการก่อตัวตามธรรมชาติ เช่น รอยแยกของหิน พวกเขายังสร้างที่พักพิงชั่วคราวในที่ลุ่มตื้นในพื้นดิน เฟอเรทแบดเจอร์ของจีนมีบ้านหลังเล็กๆ ที่มีพื้นที่เฉลี่ยประมาณ 10.6 เฮกเตอร์ (26 เอเคอร์) ที่อยู่อาศัยของเฟอเรทแบดเจอร์-แบดเจอร์ทับซ้อนกัน บ่งบอกถึงการขาดอาณาเขตระหว่างสมาชิกของสายพันธุ์ แม้จะมีช่วงบ้านเล็ก ๆ

แต่สัตว์เหล่านี้ค่อนข้างเป็นสัตว์เร่ร่อน โดยย้ายจากจุดพักหนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งโดยไม่ต้องสร้างที่อยู่อาศัยถาวร พวกเขาอาจสร้างจุดพักผ่อนแบบใช้ครั้งเดียวหรือเลือกที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่ใดสถานที่หนึ่งเป็นระยะเวลาหลายวัน แม้จะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนพื้น แต่เฟอเรทแบดเจอร์ชาวจีนก็เป็นนักปีนเขาที่ดี

เฟอเรทแบดเจอร์จีนเป็นสัตว์กินพืชทุกชนิดและแมลงเป็นสิ่งสำคัญของอาหารของพวกมัน พวกเขายังกินผลไม้ที่มีเนื้อ เช่น พลัมจีน ต้นลูกเกดตะวันออก อินทผาลัม และกีวีจีน เฟอเรทแบดเจอร์เป็นหนึ่งในสัตว์ที่มีขนเป็นขนที่ถูกล่ามากที่สุดในภาคใต้ของจีน แต่ยังคงมีความหนาแน่นของประชากรค่อนข้างสูง ส่วนหนึ่งเนื่องมาจากเนื้อสัตว์ที่เกือบจะกินไม่ได้และราคาหนังที่ต่ำ

บทความโดย : แทงบอล 

 * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *